წელს, 7 ოქტომბერი  – ღირსეული შრომის მსოფლიო დღე –  ეძღვნება მსოფლიოს მილიონობით დასაქმებულ ადამიანს, რომლებიც შრომის სამართლიან ანაზღაურებას ითხოვენ. საქართველოს პროფესიული კავშირების გაერთიანება უერთდება პროფკავშირების საერთაშორისო კონფედერაციის ITUC მიერ გაკეთებულ განცხადებას, რომელშიც აღნიშნულია, რომ მსოფლიოს სჭირდება ახალი სოციალური კონტრაქტი, სადაც სახელფასო სამართლიანობა დაიჭერს ერთ-ერთ ცენტრალურ ადგილს.

„იმ ძლევამოსილი კორპორაციების სიხარბემ, რომლებიც აკონტროლებენ ენერგეტიკას, ტრანსპორტს, საკვებსა და სხვა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი პროდუქტების წარმოებას, მათი მოგების ზრდისკენ სწრაფვით გამოწვეულმა ყოვლისმომცველმა ინფლაციამ, კიდევ უფრო მეტი დასაქმებული ადამიანი და მათი ოჯახები უკიდურესად  გააღარიბა.

ოჯახების ნახევარზე მეტი, თავის გატანას დიდი ძალისხმევით შედეგად ახერხებს.  ხოლო 10%-თვის, აუცილებელი საჭიროებების დაკმაყოფილება საერთოდ შეუძლებელია.

COVID-19-ის პანდემიამ და უკრაინაში რუსეთის შეჭრამ  დრამატული გავლენა მოახდინა საქონლის მიწოდებაზე, ხოლო კორპორატიული მოგება  ამ კრიზისების შედეგად უკონტროლოდ გრძელდება.

ეს ყველაფერი ემატება  იმ სიტუაციას, რომელიც უკვე ათწლეულების მანძილზე გრძელდება, როდესაც კეთილდღეობის სულ უფრო ნაკლები წილი მიდის დასაქმებულ  ადამიანებამდე. გააქტიურდა პროფკავშირულ აქტივობებზე, კერძოდ, კოლექტიურ მოლაპარაკებებზე ზეწოლა, რაც ნიშნავს იმას, რომ დასაქმებული ადამიანები, თავისი შრომის საფასურად იღებენ იმაზე გაცილებით  ნაკლებს, ვიდრე ეკუთვნით.

უმეტეს ქვეყნებში მინიმალური ხელფასი არაადეკვატურია, რის შედეგადაც დასაქმებული ადამიანების  გაღარიბება გრძელდება.

სამართლიანი ანაზღაურება

სამართლიანი ანაზღაურება არის სოციალური კონტრაქტის ქვაკუთხედი დასაქმებულებს, მთავრობებსა და დამსაქმებლებს შორის, რომელიც კორპორატიული სიხარბის  გამო დაირღვა.

პანდემიის დაწყებიდან 573 ახალი მილიარდერი  გაჩნდა. ახლა ისინი აკონტროლებენ გლობალური მთლიანი შიდა პროდუქტის 13,9%-ს, მაშინ, როცა ყოველდღიურად 700 000-ზე მეტი ადამიანი ღარიბდება.

მთავრობების მიერ მიზანმიმართული გადაწყვეტილებების შედეგად, სოციალური კონტრაქტის რღვევა საფრთხეს უქმნის თავად დემოკრატიას, რადგანაც პროფკავშირის საწინააღმდეგო რეპრესიების და სამართლიანი შრომითი კანონების უზრუნველყოფის საქმეში მარცხის, წარუმატებლობის დონე  კიდევ უფრო იზრდება.

ამას აძლიერებს ზოგიერთი ეკონომისტის ,  ასევე კონსერვატიული პოლიტიკოსებისა და მედიის მიერ გავრცელებული მითი, იმის შესახებ, რომ თითქოს ინფლაცია გარკვეულწილად მშრომელი ხალხის ბრალია და რომ ნებისმიერი ზრდა ხალხის შემოსავალში არ იქნება სასიკეთო ეკონომიკისთვის. რასაკვირველია, ეს მოსაზრება სიმართლეს არ შეესაბამება.

ინფლაცია იმ რამდენიმე ქვეყანაში, რომლებსაც ჯერ კიდევ დარჩათ ხელფასების ავტომატური ინდექსაცია, დაახლოებით იგივე დონეზეა, როგორც იმ შესადარებელ ქვეყნებში, რომლებმაც ხელფასები არ გაზარდეს.

გარდატეხის მომენტი

მსოფლიოს ყველა კუთხეში დასაქმებულებს  სხვა გზა არ დარჩათ, გარდა გაფიცვისა, რათა მოითხოვონ ზომების მიღება, ხელფასებში სხვაობის აღმოსაფხვრელად, მძლავრი ინფლაციის პირობებში, რაც მათ ოჯახებს და თემებს ართმევს  ღირსეული ცხოვრებისა და ღირსეული მომავლის შანსს.

ბევრ მათგანს ემუქრება ძალადობრივი რეპრესიები  იმ  მთავრობების მხრიდან, რომლებიც ემორჩილებიან: კორპორატიულ ინტერესებს,  სამუშაოს დაკარგვის საფრთხეებს და  შექმნილ რეალობას.

გლობალური პროფკავშირული მოძრაობა  გაერთიანდა  და ითხოვს ყველასთვის,   ფორმალურად, თუ არაფორმალურად დასაქმებულისთვის, მიუხედავად საცხოვრებელი ადგილისა და  მასზე დაკისრებული  მოვალეობის შესრულებისა -ღირსეულ ანაზღაურებას.

გლობალური დათბობის, შეიარაღებული კონფლიქტისა და კორპორატიული სიხარბის ურთიერთდაკავშირებული კრიზისები უნდა იქცეს გარდამტეხ მომენტად, სადაც მთავრობები აღიარებენ, რომ მათი  მმართველობა უნდა იყოს ხალხის ინტერესებიდან გამომდინარე და აღარ იყოს მიმართული კორპორატიული ელიტის ძალაუფლების ხელშეწყობისკენ.

მსოფლიოს სჭირდება ახალი სოციალური კონტრაქტი, სადაც სახელფასო სამართლიანობა დაიჭერს ერთ-ერთ ცენტრალურ ადგილს.

575 მილიონი სამუშაო ადგილის გლობალური დეფიციტი უნდა დასრულდეს, მშრომელთა ფუნდამენტური უფლებები  დაცული უნდა იყოს, დისკრიმინაცია შეიცვალოს თანასწორობით, სოციალური დაცვა გავრცელდეს ყველაზე და უნდა აშენდეს ინკლუზიური მსოფლიო ეკონომიკა, რომელიც არ იქნება მიჯაჭვული კოლონიალიზმის ნარჩენებზე.

მხოლოდ ასეთ საფუძველზე დაყრდნობით არის შესაძლებელი მშვიდობის დამყარება და დღევანდელი და სამომავლო მწვავე გამოწვევების დაძლევა“ – პროფკავშირების საერთაშორისო კონფედერაცია.