დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს ინფორმაციით, სამუშაო დროის აღრიცხვის ფორმაში 8 ნოემბრიდან ცვლილებები შედის. ქვეყანაში მოქმედი შრომის კოდექსის მიხედვით, ყველა კომპანია ვალდებულია, აღრიცხოს თანამშრომელთა ნამუშევარი საათები, რათა ზუსტად განისაზღვროს ხელფასის, ზეგანაკვეთურად ნამუშევარი საათების, საავადმყოფო ფურცელზე ყოფნისა და შვებულების ანაზღაურების ოდენობა.

„სამუშაო დროის აღრიცხვის შესახებ“ ჯანდაცვის მინისტრის ბრძანებაში ცვლილებების ინიციატივა დამსაქმებელთა ასოციაციამ სოციალური პარტნიორობის სამმხრივი კომისიის სამუშაო ჯგუფში წარმოადგინა.

ჯანდაცვის სამინისტროს განმარტებით, სისტემის შემუშავებისას გათვალისწინებული იყო როგორც ბიზნესის, ისე, დასაქმებულთა ინტერესები.

აღსანიშნავია, რომ დამსაქმებელთა ასოციაციის ინიციატივა არა მხოლოდ ტექნიკური გამარტივებისკენ იყო მიზანმიმართული, არამედ, ბრძანების შინაარსის იმდენად შემცირებისკენ, რათა სამუშაო დროის აღღიცხვის დოკუმენტი, როგორც მტკიცებულება, ნაკლებ ინფორმაციული ყოფილიყო. კომისიამ დამსაქმებელთა ასოციაციის ინიციატივას მხარი არ დაუჭირა.

ამ ინიციატივის შემდეგ, კომისიის სამუშაო ჯგუფს ბრძანებაში ცვლილებების პროექტი წარუდგინა სსიპ შრომის ინსპექციის სამსახურმაც. პროფკავშირი ამ შემთხვევაშიც მხარს უჭერდა სამუშაო დროის აღრიცხვის ტექნიკურ გამარტივებას, თუმცა ჰქონდა ორი არსებითი შენიშვნა:

• სამუშაო დროის აღრიცხვის დოკუმენტზე ცვლების განრიგისა და თვის განმავლობაში ცვლების განრიგში შესული ცვლილებების ამსახველი დოკუმენტის დართვის ვალდებულების გაუქმებისა და
• ბრძანებიდან დისტანციურად მომუშავე დასაქმებულების ნამუშევარი დროის აღრიცხვის ვალდებულების, როგორც სიტყვიერი ჩანაწერის ამოღების მიზანშეუწონლობის შესახებ.

დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრომ წარმოდგენილი შენიშვნები არ გაითვალისწინა.

ცვლების განრიგისა და თვის განმავლობაში ამავე განრიგში შესული ცვლილებების სამუშაო დროის აღრიცხვის დოკუმენტზე დართვის ვალდებულების გაუქმება პროფკავშირებს მიზანშეუწონლად მიაჩნია. ასეთ შემთხვევაში, ინსპექტირების პირობებში შეუძლებელი გახდება იმის დამტკიცება,  თვის განმავლობაში ნამუშევარი საათების ჯამი ემთხვევა თუ არა დამსაქმებლის მიერ დამტკიცებული ცვლების განრიგში შესრულებულ სამუშაოს. მხოლოდ ნამუშევარი საათების ჯამით, აგრეთვე, შეუძლებელი გახდება იმის დადგენა, ცვლაში მომუშავე პირმა რომელ სამუშაო  კვირაში შეასრულა ზეგანაკვეთური სამუშაო.

გარდა ამისა, ცვლების განრიგის დართვა მნიშვნელოვანია იმ მხრივაც, რომ ამგვარად შეუძლებელი გახდება ცვლების განრიგის, როგორც მტკიცებულების სახელდახელოდ დავისთვის შექმნა, რაც პროფკავშირების სასამართლო პრაქტიკაში ხშირად ხდება (დასაქმებულებს ცვლების განრიგი „გაეცნობათ“ საინფორმაციო დაფაზე გამოკვრით, ამ ფაქტის ნამდვილობის დადგენა კი შეუძლებელია, დამსაქმებელს აქვს ფართო შესაძლებლობები ამ ფაქტის სათავისოდ „დასადგენად“, მათ შორის, სხვა დასაქმებულის „ჩვენების“ საფუძველზე). ეს დასაქმებულს დამსაქმებლის წინაშე დაუცველს ტოვებს.

პროფკავშირები, ასევე, რჩება პოზიციაზე, რომ ბრძანებიდან დისტანციურად ნამუშევარი დროის აღრიცხვის ვალდებულების, როგორც სიტყვიერი ჩანაწერის ამოღება პრობლემურია, რადგან ეს იქნება დისკრიმინაციული დისტანციურად მომუშავე დასაქმებულების მიმართ.

კანონმდებლის ნებიდან გამომდინარე, აშკარაა, რომ სამუშაო დროის აღრიცხვის ვალდებულება ვრცელდება ყველა დასაქმებულის მიმართ მხოლოდ ერთი გამონაკლისით, თუ, სამუშაოს სპეციფიკიდან გამომდინარე, ეს შეუძლებელია. თანამედროვე ციფრული პროგრამებისა და ელექტრონული სისტემების მეშვეობით წლებია, პრობლემას აღარ წარმოადგენს დისტანციურად ნამუშევარი საათების აღრიცხვა. გასათვალისწინებელია ისიც, რომ პანდემიის დროს და პოსტპანდემიურ პერიოდშიც გაზრდილია დისტანციურად მომუშავე დასაქმებულთა რიცხვი.

თუ დისტანციურად ნამუშევარი სამუშაო დროის აღრიცხვის ვალდებულება აღარ იარსებებს, დისტანციურად მომუშავე პირის მიმართ შრომის კანონმდებლობის აღსრულების თაობაზე ინსპექტირება ფაქტობრივად აზრს დაკარგავს, ოფისში ისედაც არ მუშაობს პირი ასეთ შემთხვევაში, რომ შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცულობა შეამოწმოს ინსპექციამ, სამუშაო დროსაც თუ აღარ აღრიცხავს დამსაქმებელი, შეუძლებელი გახდება იმის გადამოწმება ობიექტურად, მაგალითად, ზუსტად აუნაზღაურა თუ არა დამსაქმებელმა ნამუშევარი, იმუშავა თუ არა ზეგანაკვეთურად დასაქმებულმა, ჰქონდა თუ არა დასვენების შესაძლებლობა უქმე დღეებში და ა.შ.

პროფკავშირების გაერთიანება ყოველთვის დაუჭერს მხარს ცვლილებებს, რომლებიც ტექნოლოგიური პროგრესის კვალდაკვალ გაამარტივებს საკანონმდებლო ვალდებულებების შესრულებას, თუმცა, ამავდროულად, არ მიესალმება ვალდებულებების შესრულების გამარტივების მოტივით, დასაქმებულთა უფლებრივი მდგომარეობის გაუარესებას.