ევროპის პარლამენტმა 14 სექტემბერს მინიმალური ხელფასის შესახებ 505 ხმით დაამტკიცა დირექტივა, რომელზე მუშაობის პროცესშიც საქართველოს პროფკავშირების გაერთიანება, საერთაშორისო პროფკავშირებთან (ITUC_PERC, ETUC )  ერთად,  აქტიურად იყო ჩართული.

მიუხედავად იმისა, რომ საქართველო ამ ეტაპზე, ევროკავშირის წევრი სახელმწიფო არ არის, აღნიშნული გადაწყვეტილება საქართველოსთვისაც მნიშვნელოვანია, რამდენადაც მისი შესრულება ქვეყნის  ევროკავშირში ინტეგრაციის პროცესს შეუწყობს ხელს.

დირექტივა ქვეყნებს აძლევს არჩევანის უფლებას, მათ შეუძლიათ თავად განსაზღვრონ მინიმალური ხელფასის ის დონე, რომელიც უზრუნველყოფს დასაქმებულების ღირსეულ ცხოვრებას,  მომსახურებისა და საქონლის რეალური ფასების გათვალისწინებით, ან  მედიანური ხელფასის 50%-სა და საშუალო ხელფასის 60%-ზე დაწესებით.

საშუალო ხელფასის 60% ევროკავშირის განვითარებული ქვეყნებისთვისაც კი საკმაოდ მაღალი სტანდარტია, რაც ნიშნავს იმას, რომ ევროკავშირის მიზანია ამ დირექტივას დასაქმებულებზე  რეალური დადებითი  ეფექტი ჰქონდეს.

საქართველო, სადაც დასაქმებულთა 10% მთლიანი ხელფასის ფონდის ნახევარზე მეტს იღებს, სამუწუხაროდ  მსგავსი სტანდარტებისგან საკმაოდ შორს არის. ამიტომ, საჭიროა ეტაპობრივად გადაიდგას ქმედითი  ნაბიჯები, რათა შემოსავლების უთანასწორობა, მათ შორის, სქესის ნიშნით, აღმოიფხვრას.

საქართველოს უკვე მრავალი წელია ესაჭიროება ადეკვატური მინიმალური ხელფასი, რომელიც 1999 წლის შემდეგ არ შეცვლილა. ამ საკითხს პროფკავშირები წლებია სხვადასხვა ფორმატში აყენებს.  უფრო მეტიც, დღემდე არ მომხდარა გასულ წლებში შეტანილი კანონპროექტის განხილვაც. კანონპროექტის მიხედვით პროფკავშირები მინიმალური ხელფასის განსაზღვრას საშუალო ხელფასის 30%-ზე ითხოვდა. იმისთვის, რომ ევროკავშირში შესვლამდე ქვეყანას ჰქონდეს საშუალო ხელფასის 60%-იან ნიშნულზე დაწესებული მინიმალური ხელფასი, შესაბამისი ნაბიჯები სასწრაფოდ უნდა გადაიდგას.

მნიშვნელოვანია, რომ დირექტივა კოლექტიური მოლაპარაკებების წახალისებაზეც საუბრობს. იმ სახელმწიფოებს, სადაც კოლექტიური მოლაპარაკებები მაღალ დონეზეა და ხელფასებიც კოლექტიური ხელშეკრულებებით აქვთ განსაზღვრული, მინიმალური ხელფასის ეროვნულ დონეზე შემოღება არ დაევალებათ.

კოლექტიური ხელშეკრულება არის შეთანხმება, რომელიც იდება პროფკავშირებსა  და დამსაქმებლებს შორის სამუშაო ადგილზე, და მასში აისახება ის სოციალური უფლებები და შრომის პირობები, რომელიც შრომის კანონმდებლობით  განსაზღვრული არ არის. შესაბამისად, მსგავსი ხელშეკრულებები დასაქმებულთა დაცვის  კანონმდებლობაზე უფრო  მაღალ სტანდარტებს ადგენს   და დასაქმებულთა სოციალური მდგომარეობის გაუმჯობესებას, მათ შორის ხელფასის ზრდას უზრუნველყოფს.

დირექტივის მიხედვით, ევროკავშირის წევრმა ქვეყნებმა, სადაც კოლექტიური ხელშეკრულებებით დაფარული დასაქმებულების რაოდენობა 80%-ზე დაბალია, უნდა უზრუნველყონ საკანონმდებლო ჩარჩოს დადგენა კოლექტიური მოლაპარაკებების შესახებ. აღნიშნული უნდა მოხდეს სოციალურ პარტნიორებთან (პროფკავშირები და დამსაქმებელთა გაერთიანებები) კონსულტაციით. ასევე, მიღებული უნდა იქნეს სამოქმედო გეგმა კოლექტიური მოლაპარაკებების ხელშეწყობისთვის.

საქართველოში კოლექტიური ხელშეკრულებებით მოცული დასაქმებულების რაოდენობა დაქირავებით დასაქმებულების 20%-ზე ნაკლებია. შესაბამისად, საქართველომ უნდა მოახდინოს სამოქმედო გეგმის შემუშავება და კოლექტიური მოლაპარაკებების წახალისება.

საქართველოს პროფკავშირების გაერთიანება ქვეყნის განვითარებას ხედავს მხოლოდ სოციალურად დაცული და თანასწორი საზოგადოების ჩამოყალიბების გზით. ამ მიზნის მიღწევაში კი ღირსეული მინიმალური ხელფასის არსებობას მნიშვნელოვანი როლის შესრულება შეუძლია.